Komora hiperbaryczna jest szczelnie zamkniętym pomieszczeniem, w którym przeprowadzana jest terapia hiperbaryczna. Do przeprowadzenia leczenia używany jest tlen pod wysokim ciśnieniem, przez co skuteczniej trafia do poszczególnych tkanek organizmu i organów.
Czym jest terapia hiperbaryczna?
Terapia hiperbaryczna oparta jest na wykorzystaniu tlenu, który ma odpowiednie ciśnienie. Ciśnienie to może być 3 razy wyższe niż ciśnienie atmosferyczne, co umożliwia lepsze dotarcie tlenu do tkanek organizmu. Komora hiperbaryczna jest specjalnym szczelnym pomieszczeniem i umożliwia leczenie wielu schorzeń. Pierwsza komora zaprojektowana została w XVII wieku i stosowana była do leczenia chorób płuc.
Działanie komory hiperbarycznej
Leczenie chorób przy użyciu komory hiperbarycznej nazywane jest hiperbarią tlenową, W normalnych warunkach ilość dostarczonego tlenu do organizmu uzależnione jest od ukrwienia poszczególnych części ciała. W komorze hiperbarycznej tlen przedostaje się do każdego fragmentu ciała. Dzięki ciśnieniu, które w komorze hiperbarycznej wynosi 1,4ATA-2,5ATA do organizmu, dostarczana jest większa ilość tlenu, którą dostrzec można we krwi, limfie, a także w płynie mózgowo-rdzeniowym.
Wskazania do terapii hiperbarycznej
Wskazaniami do leczenia w komorze hiperbarycznej są schorzenia, które wymagają dostarczenia większej ilości do organizmu oraz poprawienia czynności fizjologicznych. Terapia hiperbaryczna hamuje proces starzenia się skóry i wspomaga odżywienie i zregenerowanie komórek organizmu. Leczenie przy użyciu komory zalecane jest osobom, które cierpią na:
– chorobę dekompresyjną – schorzenie to dotyka nurków i pilotów i polega na usunięciu nadmiernej ilości pęcherzyków gazu, które mogą doprowadzić do obrzęku płuc, duszności oraz uszkodzenia rdzenia kręgowego,
– zatrucie tlenkiem węgla – leczenie hiperbaryczne jest najskuteczniejszą metodą leczenia zatrucia tlenkiem węgla,
– zator gazowy, który może być skutkiem operacji,
– urazy wielonarządowe,
– ostre niedokrwienie miękkich tkanek,
– martwicze zakażenie tkanek miękkich,
– oparzenia drugiego i trzeciego stopnia.
– głuchotę będącą wynikiem urazu akustycznego.
Terapia hiperbaryczna, po wystąpieniu któregokolwiek ze wskazań, jest refundowana przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Leczenie hiperbaryczne na NFZ można wdrożyć u osób, które mają powikłania po amputacji, chorują na martwicę kości, zapalenie ucha zewnętrznego oraz mają różna zakażenia występujące po urazach.
Przeciwwskazania do leczenia hiperbarycznego
Terapia hiperbaryczna nie jest wskazana u wszystkich. Przed wdrożeniem leczenia należy skonsultować się z lekarzem, który stwierdzi czy pacjent może być poddany hiperbarii tlenowej. Głównymi przeciwwskazaniami do terapii hiperbarycznej jest nieleczona odma płucna oraz chemioterapia. Zabiegi hiperbaryczne nie mogą być przeprowadzane u osób, które na stałe przyjmują leki, takie jak bleomycyna, doksorubicyna, cisplatyna, disulfiram oraz antybakteryjne Mafenide acetate.
Kolejnymi przeciwwskazaniami do terapii hiperbarycznej jest posiadanie rozrusznika serca, ciąża, klaustrofobia oraz infekcje wirusowe, gorączka, a także rozedma płuc. Hiperbaria tlenowa nie może być przeprowadzana u osób cierpiących na nowotwór i przyjmujących chemioterapię, osób chorujących na padaczkę oraz skłonność do występowania drgawek. Terapii nie powinna poddawać się osoba po operacjach klatki piersiowej i kości skroniowej, a także chorującej na zapalenie nerwu wzrokowego lub po jego przejściu.
Artykuł powstał we współpracy z https://bodyoxy.pl/
